Calendar

De première van De Staat, Andriessens persoonlijke mix van jazz, avant-garde en minimal music, was destijds geruchtmakend. Andriessen schreef het als bijdrage aan de discussie over de plaats van muziek in de politiek, een thema dat ook nu actueel is. Hierdoor, in combinatie met de ongewone bezetting, zorgde het stuk voor de nodige politieke en muzikale beroering.
Andriessen laat twee ensembles met gelijke instrumentatie het tegen elkaar opnemen, waardoor een enorme spanning wordt opgebouwd. Hout- en koperblazers voeren daarbij de boventoon. Teksten van Plato worden vertolkt door vier zangeressen.

Bettison schrijft zijn stuk voor dezelfde bezetting als De Staat, als een spiegelcompositie maar met een heel andere sfeer en dat zou Andriessen ook gewild hebben. ‘Zie het als je taak om iets nieuws te laten klinken’ was de opdracht die Bettison ooit van zijn docent Andriessen kreeg. Met dat advies in zijn achterhoofd maakte hij On the slow weather of dreams. Ook Bettison refecteert op het fenomeen de staat en ziet vanuit het nu een heel andere samenleving. Een waarin we onze eigen realiteit creëren met onze keuzes op het gebied van nieuwsmedia, kijk- en luistergewoonten. Dit bracht hem tot een eclectisch concept waarin verschillende, soms wonderlijke, perspectieven uitgewerkt worden. In overeenstemming hiermee gebruikt hij teksten uit verschillende tijden en plaatsen. De stemmen vormen het middelpunt van het stuk, ook de harpen, gitaren en piano’s hebben een prominente rol.

De première van De Staat, Andriessens persoonlijke mix van jazz, avant-garde en minimal music, was destijds geruchtmakend. Andriessen schreef het als bijdrage aan de discussie over de plaats van muziek in de politiek, een thema dat ook nu actueel is. Hierdoor, in combinatie met de ongewone bezetting, zorgde het stuk voor de nodige politieke en muzikale beroering.
Andriessen laat twee ensembles met gelijke instrumentatie het tegen elkaar opnemen, waardoor een enorme spanning wordt opgebouwd. Hout- en koperblazers voeren daarbij de boventoon. Teksten van Plato worden vertolkt door vier zangeressen.

Bettison schrijft zijn stuk voor dezelfde bezetting als De Staat, als een spiegelcompositie maar met een heel andere sfeer en dat zou Andriessen ook gewild hebben. ‘Zie het als je taak om iets nieuws te laten klinken’ was de opdracht die Bettison ooit van zijn docent Andriessen kreeg. Met dat advies in zijn achterhoofd maakte hij On the slow weather of dreams. Ook Bettison refecteert op het fenomeen de staat en ziet vanuit het nu een heel andere samenleving. Een waarin we onze eigen realiteit creëren met onze keuzes op het gebied van nieuwsmedia, kijk- en luistergewoonten. Dit bracht hem tot een eclectisch concept waarin verschillende, soms wonderlijke, perspectieven uitgewerkt worden. In overeenstemming hiermee gebruikt hij teksten uit verschillende tijden en plaatsen. De stemmen vormen het middelpunt van het stuk, ook de harpen, gitaren en piano’s hebben een prominente rol.

De première van De Staat, Andriessens persoonlijke mix van jazz, avant-garde en minimal music, was destijds geruchtmakend. Andriessen schreef het als bijdrage aan de discussie over de plaats van muziek in de politiek, een thema dat ook nu actueel is. Hierdoor, in combinatie met de ongewone bezetting, zorgde het stuk voor de nodige politieke en muzikale beroering.
Andriessen laat twee ensembles met gelijke instrumentatie het tegen elkaar opnemen, waardoor een enorme spanning wordt opgebouwd. Hout- en koperblazers voeren daarbij de boventoon. Teksten van Plato worden vertolkt door vier zangeressen.

Bettison schrijft zijn stuk voor dezelfde bezetting als De Staat, als een spiegelcompositie maar met een heel andere sfeer en dat zou Andriessen ook gewild hebben. ‘Zie het als je taak om iets nieuws te laten klinken’ was de opdracht die Bettison ooit van zijn docent Andriessen kreeg. Met dat advies in zijn achterhoofd maakte hij On the slow weather of dreams. Ook Bettison refecteert op het fenomeen de staat en ziet vanuit het nu een heel andere samenleving. Een waarin we onze eigen realiteit creëren met onze keuzes op het gebied van nieuwsmedia, kijk- en luistergewoonten. Dit bracht hem tot een eclectisch concept waarin verschillende, soms wonderlijke, perspectieven uitgewerkt worden. In overeenstemming hiermee gebruikt hij teksten uit verschillende tijden en plaatsen. De stemmen vormen het middelpunt van het stuk, ook de harpen, gitaren en piano’s hebben een prominente rol.

De première van De Staat, Andriessens persoonlijke mix van jazz, avant-garde en minimal music, was destijds geruchtmakend. Andriessen schreef het als bijdrage aan de discussie over de plaats van muziek in de politiek, een thema dat ook nu actueel is. Hierdoor, in combinatie met de ongewone bezetting, zorgde het stuk voor de nodige politieke en muzikale beroering.
Andriessen laat twee ensembles met gelijke instrumentatie het tegen elkaar opnemen, waardoor een enorme spanning wordt opgebouwd. Hout- en koperblazers voeren daarbij de boventoon. Teksten van Plato worden vertolkt door vier zangeressen.

Bettison schrijft zijn stuk voor dezelfde bezetting als De Staat, als een spiegelcompositie maar met een heel andere sfeer en dat zou Andriessen ook gewild hebben. ‘Zie het als je taak om iets nieuws te laten klinken’ was de opdracht die Bettison ooit van zijn docent Andriessen kreeg. Met dat advies in zijn achterhoofd maakte hij On the slow weather of dreams. Ook Bettison refecteert op het fenomeen de staat en ziet vanuit het nu een heel andere samenleving. Een waarin we onze eigen realiteit creëren met onze keuzes op het gebied van nieuwsmedia, kijk- en luistergewoonten. Dit bracht hem tot een eclectisch concept waarin verschillende, soms wonderlijke, perspectieven uitgewerkt worden. In overeenstemming hiermee gebruikt hij teksten uit verschillende tijden en plaatsen. De stemmen vormen het middelpunt van het stuk, ook de harpen, gitaren en piano’s hebben een prominente rol.

De première van De Staat, Andriessens persoonlijke mix van jazz, avant-garde en minimal music, was destijds geruchtmakend. Andriessen schreef het als bijdrage aan de discussie over de plaats van muziek in de politiek, een thema dat ook nu actueel is. Hierdoor, in combinatie met de ongewone bezetting, zorgde het stuk voor de nodige politieke en muzikale beroering.
Andriessen laat twee ensembles met gelijke instrumentatie het tegen elkaar opnemen, waardoor een enorme spanning wordt opgebouwd. Hout- en koperblazers voeren daarbij de boventoon. Teksten van Plato worden vertolkt door vier zangeressen.

Bettison schrijft zijn stuk voor dezelfde bezetting als De Staat, als een spiegelcompositie maar met een heel andere sfeer en dat zou Andriessen ook gewild hebben. ‘Zie het als je taak om iets nieuws te laten klinken’ was de opdracht die Bettison ooit van zijn docent Andriessen kreeg. Met dat advies in zijn achterhoofd maakte hij On the slow weather of dreams. Ook Bettison refecteert op het fenomeen de staat en ziet vanuit het nu een heel andere samenleving. Een waarin we onze eigen realiteit creëren met onze keuzes op het gebied van nieuwsmedia, kijk- en luistergewoonten. Dit bracht hem tot een eclectisch concept waarin verschillende, soms wonderlijke, perspectieven uitgewerkt worden. In overeenstemming hiermee gebruikt hij teksten uit verschillende tijden en plaatsen. De stemmen vormen het middelpunt van het stuk, ook de harpen, gitaren en piano’s hebben een prominente rol.

De première van De Staat, Andriessens persoonlijke mix van jazz, avant-garde en minimal music, was destijds geruchtmakend. Andriessen schreef het als bijdrage aan de discussie over de plaats van muziek in de politiek, een thema dat ook nu actueel is. Hierdoor, in combinatie met de ongewone bezetting, zorgde het stuk voor de nodige politieke en muzikale beroering.
Andriessen laat twee ensembles met gelijke instrumentatie het tegen elkaar opnemen, waardoor een enorme spanning wordt opgebouwd. Hout- en koperblazers voeren daarbij de boventoon. Teksten van Plato worden vertolkt door vier zangeressen.

Bettison schrijft zijn stuk voor dezelfde bezetting als De Staat, als een spiegelcompositie maar met een heel andere sfeer en dat zou Andriessen ook gewild hebben. ‘Zie het als je taak om iets nieuws te laten klinken’ was de opdracht die Bettison ooit van zijn docent Andriessen kreeg. Met dat advies in zijn achterhoofd maakte hij On the slow weather of dreams. Ook Bettison refecteert op het fenomeen de staat en ziet vanuit het nu een heel andere samenleving. Een waarin we onze eigen realiteit creëren met onze keuzes op het gebied van nieuwsmedia, kijk- en luistergewoonten. Dit bracht hem tot een eclectisch concept waarin verschillende, soms wonderlijke, perspectieven uitgewerkt worden. In overeenstemming hiermee gebruikt hij teksten uit verschillende tijden en plaatsen. De stemmen vormen het middelpunt van het stuk, ook de harpen, gitaren en piano’s hebben een prominente rol.